مقایسه‏ی استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‎پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علّی-مقایسه ای بود. کلّیه ی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری مدارس استثنایی شهر رشت در سال 95-1394 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 100 مادر (50 مادرِ داری فرزند کم توان ذهنی و 50 مادرِ دارای فرزند ناتوان یادگیری) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسش نامه ی استرس والدگری آبیدین، پرسش نامه ی شادکامی آکسفورد و پرسش نامه ی انعطاف پذیری شناختی دنیس و واندروال پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف پذیری شناختی بین دو گروه از مادران تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p<). بدین صورت که میزان استرس والدگری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بیشتر، و میزان شادکامی و انعطاف پذیری شناختی شان کمتر از مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری بود. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که نوع ناتوانی فرزند بر روی ویژگی های روان شناختی مادران‏شان تأثیرگذار است؛ به نوعی که مادران دارای فرزند کم توان ذهنی استرس بیشتر و شادکامی و انعطاف پذیری شناختی کمتری نسبت به مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری دارند.